Αλληλεγγύη στη villa Amalias

«1999. Ήμασταν 16 χρονών. Είχαμε ήδη αρχίσει να αμφισβητούμε την εξουσία και το σύστημα που την τροφοδοτούσε. Είχαμε αρχίσει να ψυλλιαζόμαστε ότι το σχολείο και η οικογένεια δεν ήταν οι μόνες αλήθειες που υπάρχουν. Τότε ήταν που αρχίσαμε να διαβάζουμε βιβλία, πέρα από τα σχολικά και τον τρελλαντώνη και να ακούμε μουσική μη εμπορική. Κάποια στιγμή μάθαμε ότι παίζουν οι stress(punk συγκρότημα) στη villa amalias για οικονομική ενίσχυση της κατάληψης. Εμείς, μια παρέα , πήραμε το λεωφορείο και ανεβήκαμε Αθήνα για το λάιβ. Ήταν η πρώτη φορά που θα ανεβαίναμε Αθήνα και πρώτη φορά που θα πηγαίναμε σε κατάληψη. Μπήκαμε στο λεωφορείο ψαρωμένοι και φύγαμε. Φτάνοντας, η Αθήνα χάος, πήγαμε στην ομόνοια να πάρουμε το τρένο. Βλέπαμε την αλήθεια παντού γύρω μας, ζωντανή. Φτάνοντας στη villa ήταν κόσμος από όλη την ελλάδα. Κόσμος διαφορετικός μεταξύ τους. Πήραμε διάφορα κείμενα και διαβάζαμε μέχρι να αρχίσει το λάιβ. Γνωριστήκαμε με διάφορο κόσμο από Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα… Περιμέναμε πώς και πώς να ξεκινήσει η συναυλία! Σε κάποια στιγμή βγαίνει ένας τύπος και φωνάζει βραχνιασμένα μέσα στη βαβούρα… ΑΓΧΟΟΟΟΣ….!!!(τραγούδι των stress) Μέχρι το πρωί ουρλιάζαμε στίχους και χοροπηδούσαμε ρυθμούς…

‘Θέλω να ζήσω όπως θέλω, όχι στην επιβίωση, έτσι μας θέλουν, όχι με τον τρόπο που μας θέλουν, θέλω να ζήσω όπως θέλω εγώ’»

Το πρωί της Πέμπτης 20/12 , με πρόσχημα μια «ανώνυμη καταγγελία για διακίνηση ναρκωτικών», η αστυνομία εισέβαλε στην κατάληψη Villa Amalias. Δυνάμεις των ΜΑΤ με συνοδεία εισαγγελέα μπήκαν στην ιστορική κατάληψη και προσήγαγαν οκτώ άτομα που βρίσκονταν εκείνη την ώρα μέσα στο κτίριο. Η Villa Amalias εδώ και 23 χρόνια δίνει το στίγμα της μέσα από πλούσια δράση σε μια κομβική περιοχή της Αθήνας. Πρόκειται για μια κατάληψη (στέγης) που έχει στηρίξει καταλυτικά την αυτοοργανωμένη αντιεμπορευματική έκφραση στεγάζοντας μουσικά γκρουπ, στουντιακές και συναυλιακές υποδομές, καθώς και θεατρικές ομάδες, εκθέσεις φωτογραφίας, βιβλιοθήκη, τυπογραφείο, παιδικό σταθμό, χαριστικό-ανταλλακτικό παζάρι. Παράλληλα, φιλοξενεί πολιτικές διαδικασίες και τα τελευταία χρόνια αποτελεί έναν κινηματικό χώρο-ανάχωμα στο ρατσιστικό λόγο που ευδοκίμησε κατά κόρον λίγο πιο πέρα, στον Αγ. Παντελεήμονα. Η συγκεκριμένη κατάληψη λειτουργεί όχι μόνο ως πυρήνας αντίστασης για την περιοχή ενάντια στις φασιστικές συμμορίες και τη ρατσιστική βία, αλλά και ως πυρήνας αλληλεγγύης μεταξύ ντόπιων και μεταναστών κατοίκων. Η σειρά από εισβολές σε αυτοοργανωμένους χώρους και εγχειρήματα, οι συλλήψεις και οι ξυλοδαρμοί αγωνιστών σε όλη την ελλάδα αποδεικνύουν ότι σε περίοδο κρίσης το κράτος προσπαθεί να εδραιώσει μια νέα μορφή διαχείρισης: τη μηδενική ανοχή. Αγωνιστές, μετανάστες, οροθετικές και άλλα «περιθωριακά» (σύμφωνα με την προπαγάνδα των ΜΜΕ) στοιχεία στοιβάζονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, κρατητήρια και φυλακές. Πρόκειται για μια νοσηρή επίδειξη δύναμης απέναντι σε όποιον αντιστέκεται ή «περισσεύει». Οι καταλήψεις, αλλά και όλα τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα, παίζουν διπλό ρόλο στο σήμερα. Από τη μία δρουν σαν πραγματικές εστίες αντίστασης δημιουργώντας ρήγματα στο υπάρχον καπιταλιστικό σύστημα και από την άλλη έρχονται να στεγάσουν τις δικές μας ανάγκες, όλων αυτών που αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους μαζί με τους από κάτω αυτής της κοινωνίας. Την ανάγκη μας για στέγαση, διασκέδαση έξω από εμπορευματικές λογικές, πραγματική επικοινωνία, αλληλοβοήθεια, και εν τέλει την ανάγκη μας να ανατρέψουμε αυτό το σύστημα, που στηρίζεται στη βία και την ανισότητα. Από μεριάς μας προτάσσουμε τη δημιουργία καταλήψεων, και στεκόμαστε αλληλέγγυοι σε όλα τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα που κινούνται προς την κατεύθυνση της κοινωνικής απελευθέρωσης.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΙ ΑΠΟ ΕΣΑΣ. ΝΑ ΤΟ ΞΕΡΕΤΕ!!!

ΕΙΜΑΣΤΕ ΝΕΟΙ.

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΜΕ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΠΑΡΕΤΕ. ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ. (13/3/99 από αφίσα της VILLA AMALIAS)

αναρχική ομάδα, dinamiter(A)